In Valencia met de scooter op de snelweg

Hola guapas,

Wauww, wat twee mooie weekenden waren dat! Vorig weekend waren er 3 nieuwe Nederlanders aangekomen in Madrid, een goed excuus voor een mooi feestje.. Dat hebben we geweten ook! Samen met bijna alle andere Nederlanders zijn we weer naar Starstudio geweest. Het blijft echt een toptent. Dit keer heb ik me iets netter gedragen dan de vorige keer en ben ik bewust niet aan de dracula gegaan. Jim en ik moesten namelijk de volgende dag vroeg op, want we zouden een dagje naar Alcala de Henares gaan, samen met Michelle en Danielle. Jim en ik besloten dan ook om niet te laat naar huis te gaan. Toen we op onze klok keken was het al weer 5.30, pff wat vloog de tijd voorbij. Terug in de taxi wilde ik nog niet denken aan mijn wekker die om 8.00 stond. (ja ik had het zwaar ja). Jim had het zelfs zo zwaar dat hij besloot lekker in zijn bedje te blijven liggen. Maar ik moest en zou gaan, want het was Michelle der laatste weekendje plus eindelijk een keer iets anders dan Madrid.
We moesten eerst een stukje met de metro en vervolgens 35 minuten met de trein. Eerst dacht ik lekker te bij te slapen in de trein, maar toen we aankwamen stond het vol met (oude) mensen. Zij waren zo opdringerig dat ik gewoon van de ene naar de andere kant werd geduwd. Nou was ik in mijn ochtendsessie, dus ik besloot uiteindelijk maar lekker mee te doen en voor ik het wist stond ik voor aan en had ik plekjes kunnen veroveren.
Alcala de Henares is echt een heel oud stadje. Ik moet eerlijk zeggen, niet heel veel te beleven, maar door de oude gebouwen had het stadje toch wel weer wat. Gelukkig hadden ze ook in deze stad een Mac. (thank god, want zo´n katerontbijt kon er zeker wel in). We hebben door de stad gelopen en zijn zelfs bij een museum naar binnen geweest! Aan het einde van de dag weer heerlijk terug gegaan en die avond nog een housewarming gehad van wat andere Nederlanders.

Dit weekend stond Valencia op de planning, we konden niet wachten tot het zover was. Om 4.30 ging onze wekker en voor we het wisten zaten we in de taxi richting het vliegveld. Klaar om te gaan, niks kon ons meer tegen houden. Teminste dat dachten wij. Onze betaling was blijkbaar niet goedgegaan, dus moesten wij ons meldden bij de bali om voor onze tickets te betalen. Wat een domper was dat! Gelukkig waren we ruim optijd en kregen we meteen beide boordingpassen. (Voor onze heen- en terugreis). Dat betekende dat we meer tijd zouden hebben in Valancia!
Toen we eindelijk konden boarden maakte Abi en ik een paar grapjes over een vliegtuig. Er stond namelijk een vliegtuig wat leek op een zweefvliegtuig. Wij maar praten, je zou maar in dat vliegtuig terecht komen. Toen onze bus begon te rijden naar ons vliegtuig, bleven we om dat ene vliegtuig lachen, totdat we zagen dat onze bus stopte naast dat vliegtuig. (Het vliegtuig waar we om moesten lachen was dus ons vliegtuig!!) Ik heb zelf al zoveel gevlogen en maak me meestal niet druk om het vliegen, maar dit keer moest ik toch echt wel even slikken. Het vliegtuig maaktte tijdens het stijgen echt veeel meeer geluid dan normaal. Gelukkig was ik erg moe en werd ik pas wakker toen we waren geland.
Voor we het wisten zaten we al weer in de Metro in Valencia. Ik kreeg een berichtje met de vraag of we nog steeds de scooter wilde huren met deze regen. (REGEN?!?! Meen je dat nou!) Toen we de metro uit stapte keken we naar boven en was het bewolkt, maar gelukkig geen regen. Bij de scooter verhuur kregen we wat informatie over de scooter, mooie (fel) oranje helmen en moesten we papieren tekenen. Daarna kregen we de sleutels en konden meteen weg. (teminste dat dachten wij..) Abi en ik hebben beide nooit echt op een scooter gereden. (ik denk een keer 500 meter) Onze eerste vraag, hoe gaat die klep open? Ja die kerel deed het allemaal heel snel dus wij waren opzoek naar het magische knopje (die er niet was). Na 5 minuten voelde we ons wel een beetje dom, want zo moeilijk kon dat nou toch niet zijn?! We stonden nog steeds voor de deur en stonden eigenlijk op het punt om het aan iemand te vragen. Echter had ik gezegd dat we 3 en 4 jaar scooter ervaring hadden (misschien toch niet zo slim) dus konden we het eigenlijk niet maken. Toen opeens uit het niets draaide ik wat met de sleutel en ging de klep open. (thankgod) Probleem nummer twee, hoe gaat de scooter aan? Hij had het een keer voorgedaan en toen zag het er best makkelijk uit.. Abi zei je moet het gele knopje induwen en het gas draaien.. Helaas ging hij niet aan.. Wat deed hij anders dan dat wij deden? Nou ook hier hebben we 5 minuten over gedaan. Toen opeens kwam hij naar buiten en drukte hij de rem in. Hoppa de scooter was eindelijk aan. Abi en ik deden maar even lief lachen, want ik denk dat hij er ook iets minder vertrouwen in ons had.. Daar gingen we dan, we moesten de eerste rotonde links, over de brug heen en dan door de tunnel. Tja bij de eerste rotonde begon de pret. We moesten naar links. Het was opeens zo druk op de weg dat ik niet eens meer de scooter ertussen durfde te gooien. Gillend zijn we maar rechtdoor gereden waarna we eventjes een rondje van de zaak reden. We gingen als eerste naar de mooie gebouwen Valencia Ciudad. Wauw het was echt heel mooi en keken onze ogen uit. We hadden wat rond gelopen fotos gemaakt en wilde weer door naar de andere gebouwen aan de andere kant van de brug. Daar ging ik weer, op naar de andere kant. Hoe moeilijk kon dat zijn, we zagen de gebouwen, dus hoefde er alleen maar naar toe te rijden. Ik voelde me al iets gemakkelijker op de rotondes en gooide zo mijn scooter ervoor, hoppa naar rechts. Hoe verder we die weg afreden hoe verder we van de gebouwen af gingen. Voor we het wisten zagen we opeens een bordje met 100 km per uur staan. (100 km per uur?! Deze scooter ging max 50 km..) Binnen een paar seconde riepen we tegelijk: DIT IS DE SNELWEG!! Gillend op de snelweg waren we aan het bedenken wat we moesten doen. We zagen een soort van parallelweg naast de snelweg en waren van mening dat we daarheen moesten. We zagen een tankstation en dachten, daar kunnen we vast op die parallelweg. Niet dus. Abi ging binnen vragen wat we het beste konden doen en ik reed het terrein af om te kijken of we er echt niet af konden. Abi kwam met wat minder leuk nieuws. We moesten 2km over de snelweg, dan kwam er een rotonde en dan moesten we omkeren en weer via de snelweg terug. Er was echt geen andere manier. (blijkbaar was die man binnen helemaal in shock, maar ik zweer het de snelwegen lijken hier ook echt op normale wegen.) Daar gingen we dan op de vluchtstrook over de snelweg. Wat voelde ik me een dom dom dom blondje zeg! Pff, hoe kon ik dat nou niet zien?! Tijdens onze trip op de snelweg kregen we vollop alle aandacht. Denk dan niet aan toeteren omdat ze boos zijn, maar denk aan dat mensen Guapa´s ect. roepen en idd moesten lachen omdat we met twee meiden op de scooter zaten. Na een tijdje konden we er eigenlijk wel om lachen en voor we het wisten waren we bij de mooie gebouwen aan de andere kant van de brug. Laten we zeggen dat we de toeristische route hadden genomen...
Na die gebouwen besloten we ff lekker het strand op te zoeken. Het was Abi der tijd om te rijden! Ik kon wel genieten en de scooter was echt top. We konden lekker door de stad rijden, genieten van het uitzicht, maar ook het scooter rijden was een hele ervaring. Het is iets minder druk dan in Madrid, maar ook in Valencia is het een chaos. Gelukkig kunnen abi en ik wel rijden en denken wij vaak hetzelfde over een situatie. Stoepje op als de weg was afgesloten, over voetpad als we moesten omkeren, af en toe een keertje door rood rijden als er toch niemand aan komt. Moet zeggen soms ging het ook onbewust, er zijn hier zoveel stoplichten op een lange weg, dat je eigenlijk verder kijkt doorrijd en opeens erachter komt dat het bij jou rood was. Abi en ik hadden de scooter al snel door en vonden dat we wel echt in deze cultuur kunnen rijden. (Zelfs het inparkeren lukte in een keer) Nou lijkt dat met een scooter misschien makkelijker, maar eer Abi en ik die scooter eindelijk op zn standaart kregen stond hij meteen weer een stuk naar achter.. (zie even voor je twee meisjes die al hun gewicht moeten gebruiken om hem op of van zijn standaart te krijgen...)

We hebben super veel van Valencia gezien, kunnen shoppen en heerlijk kunnen lunchen aan het strand met 20 graden en een zonnetje! Aan het einde van de dag moesten we lichtelijk haasten. We wilden Valencia Ciudad graag nog zien in het donker, dus hoppa met volle bak terug. We moesten namelijk nog tanken en olie erin gooien. Snel wat fotos maken en op naar het tankstation richting de metrohalte. We hadden het perfect getimed. Heel de dag vroegen wij ons al af, waar de benzine in moest en welke olie we moeten kopen. Toen we aankwamen stonden er gelukkig mannetjes klaar om voor ons te tanken (Ideaal!!) Abi ging op zoek de olie en die kerel zou tanken. Opeens vroeg hij aan mij waar mn tankdop zat. (are you kidding me? Dat moest jij weten meneertje) We gingen op zoek naar een soort van tankdop. Hij had al snel door waar die zat en het tanken kon beginnen. Toen abi aan kwam met de olie vroeg hij, hoeveel hij erin moest gooien. (ja uuh weten wij veel) We besloten de helft er in te gooien en het tubbetje te bewaren. We wisten ook niet precies hoe we naar de metrohalte kwamen dus ik besloot het even te vragen. Het enige wat ik nog wist was dat de naam van de metrohalte eindigde op jesus. Dus ik vroeg aan hem of hij wist waar de metrohalte blablabla jesus was. Erg verbaasd wist hij gewoon wat we bedoelde. Abi en ik konden er wel om lachen, want we hadden eigenlijk niet verwacht dat hij het wist. Hij legde ons uit dat het nog maar 500 meter was. Ruim optijd waren we aangekomen bij de metrohalte en voor we het wisten waren we op het vliegveld. We hadden nog maar één uitdaging, het vliegtuig! Gelukkig waren we allebei kapot en al voordat we op stegen sliepen we al. We werden wakker gemaakt bij de landing, omdat we onze stoel rechtop moesten zetten. Na een chagerijnige blik deden we maar netjes wat ze zei. Ons avontuur in Valencia zat er echt op, maar we hebben echt een super leuke dag gehad. Van paniek tot gelachen, van gebouwen kijken tot aan shoppen en genieten aan het strand. Een dag lijkt kort, maar we hebben hem heel goed benut en hebben er ook van kunnen genieten!

Deze vrijdag komt mijn lieve zus aan. Ze blijft tot maandag en dan komt donderdag Julia aan. Dan is het weer tijd om de toerist in Madrid uit te hangen. Heb er erg veel zin in en denk dat deze 8 weken voorbij gaan vliegen..

Muchos besos