Driving in Kuala Lumpur like a pro

Met de auto door Kuala Lumpur, tja makkelijker gezegd dan gedaan. Vol goede moed gingen Latoya en ik op een doordeweekse dag op zoek naar een van onze leveranciers in Kuala Lumpur om servies uit te zoeken. Stiekem was het wel een beetje spannend, want ja ik moest dus in de auto van de general manager rondrijden door een TE drukke stad. Iedereen op het werk wist me nog even extra te vertellen hoe gevaarlijk het verkeer hier wel niet was, maaaar ik liet me natuurlijk niet kennen! Voor ik het wist stonden we in de parkeergarage op zoek naar een champagne auto, want ja dat was eigenlijk het enige wat we wisten, level 5 en een champagne auto. Na enige tijd hadden we de auto gevonden, jawel mannen en kleuren ze snappen er niks van! Champagne, nee hij was niet champagne kleur, maar zilver, mannen… Anyways, we hadden hem gevonden, Latoya als de tom tom en ik als taxi Barten waren er klaar voor!

Daar gingen we dan, op weg naar een geweldige locatie ergens midden in het centrum. We begonnen al lekker, want aan m’n linker oor hoorde ik dat we naar links moesten, terwijl ik me opeens af vroeg welke kant nou ook al weer de richtingwijzers zaten. Nee ik ben niet geen dom blondje, maar links rijden was toch net ff wat anders. Voor ik het wist gingen onze ruitenwissers aan en scheurde we van rechts naar links om de afrit nog te halen. Niemand die natuurlijk door had dat ik mijn ruitenwissers met droog en warm weer aandeed i.p.v. mijn knipperlichten. Knipperlichten gebruiken ze hier toch niet, dus eigenlijk deed ik dit natuurlijk om me meteen aan te passen aan de lokale bevolking, je snapt me wel, goeie zet toch;) Super makkelijk die regels hier in Malaysia, als je vind dat het twee banen zijn, zijn het ook twee banen, als jij vind dat het groen is, ja dan is het ook echt groen. Heeerlijk die regels, of nouja regels? Ik hield er wel van, zo kon je alle slome mensen voorbij rijden en de irritante mensen lekker irriteren. Al vanaf het begin viel het me op dat mijn stuur eigenlijk helemaal niet zo recht was, je snapt me wel je rijd op een rechte weg maar ehm het stuur doet alsof je een zieke bocht gaat maken. Van het ene gesprek kwam het andere en zo kwam Latoya opeens met de vraag, wat nou als er iets gebeurd? Niet dat er iets zou gebeuren, want tja er zat natuurlijk een topdriver achter het stuur, maar hè het is altijd fijn om even te controleren of we alle papieren wel hadden. Op zoek naar de auto papieren, probeerde Latoya het dashboardkastje open te maken, pats boem, daar lag alles dan, het hele dashboardkastje met inhoud en wel lag opeens op de vloer! He hallo dashboardkastje, welkom op Latoya der schoot! Wat was dat hilarisch, echt zo’n moment waarvan je denkt hier had je bij moeten zijn! We kwamen niet bij van het lachen, het was zelfs zo erg dat ik met m’n kleine gespleten oogjes niet eens meer de borden kon lezen, lachend en wel reden we gewoon door in de hoop dat we de juiste afslag hadden genomen. Latoya met der nieuwe vriend en ik met de slappe lach kwamen we er al snel achter dat we toch een afslag hadden gemist. Ah joh het maakte helemaal niks uit, want er waren nog zoveel bordjes waar Kuala Lumpur op stond, we hadden er alle vertrouwen in… Hadden, want na zo’n 2 uur lang rondjes rijden waren we toch wel van mening dat we een beetje verdwaald waren. Zo hadden we al 3x over dezelfde weg gereden, oké eigenlijk 6x, 3 x heen en 3 x terug. We kwamen dus niet echt vooruit. Wonder boven wonder waren we dan eindelijk op locatie, at least thats what we thought! We hadden de verkeerde locatie doorgekregen(of misschien verkeerde locatie ingetypt, maar kan me niet voorstellen dat wij een fout maken;) ), hoe dan ook we waren op het punt waarbij er wordt gezegd de locatie bevind zich aan de linker kant, maar de linker kant was een soort van bos met een museum. Na wat telefoontjes verder hadden we het juiste adres doorgekregen, jawel we mochten nog even door met rondjes rijden door de stad. Een uur verder waren we er dan ein-de-lijk, wat was ik blij, had zin in een heerlijke koffie, even bijkomen van deze lange rit. Nou bedenk dat bijkomen met een heerlijke koffie maar weer weg, want voor ik het wist zat ik weer in de auto terug naar het vliegveld. Jaja wij meiden weten wat we willen, dus we waren al klaar voordat hij ons uberhaupt een koffie kon aanbieden(niet dat die van plan was ons wat aan te bieden, want zo werkt dat hier, maar he om positief te blijven denken kunnen we dat maar beter zeggen). Jullie zullen het niet geloven, maar jawel de terugweg liep smooth and easy zonder enige u-turns en deukjes. Wat waren we happy om weer terug te zijn en om de auto heel en wel achter te kunnen laten!

Na deze zware dag was het natuurlijk tijd voor wat ontspanning, zo vlogen we vroeg in de ochtend door naar het mooie eiland: Perhentians. Samen met zo’n 30 Nederlanders hebben genoten van een heerlijk drankje in het zonnetje aan het strand. Een dagje genoten van een snorkel tour, waarbij we met 3 verschillende boten op pad gingen. Geweldig mooie visjes gezien en mee mogen zwemmen met grote schildpadden. De dag erna hebben we met 6 meiden een Rawa island tour gedaan. Wat een geweldig tour was dat! Nog meer mooie witte stranden en nog meer mooiere visjes. Ik moet zeggen, het leven is maar afzien hier….

We kunnen al zeggen tot snel, want ik kan het niet geloven, maar er zijn al weer bijna 4 hele maanden voorbij! Ook is het binnenkort m’n verjaardag, al m’n 3de in het buitenland zonder familie en vrienden. Gelukkig weet iedereen hier ook hoe je een goed feestje moet bouwen en Hilde uit Bangkok komt het weekend overgevlogen! Ook komen er twee vrienden van Elijn uit Breda langs, dus een grote Brabantse bende in ons appartement!