Haze, Sharks, Paradise, Animals and Buckets

Selamat petang!

Weer even een berichtje van ondertussen heiig Kuala Lumpur. Er zijn momenteel veel bosbranden in Indonesië en dat valt hier goed te merken! De skyline is niet meer zichtbaar en de lucht geeft je een benauwder gevoel...

Maaaaaaar wat is het leven mooi! Mijn leventje hier heeft ondertussen een standaard ritme gekregen, waar ik nog steeds elke dag van geniet. Elke ochtend loop ik naar de trein, zie ik twee slapende mannen op de stoel wachten op de bus, geniet ik van het uitzicht in de trein naar mijn werk toe en staat er bij aankomst een vliegtuig van Malaysian Airlines klaar om op te stijgen.(ja precies dit elke dag, incl de twee slapende mannen en het vliegtuig) De locatie van m’n stage vind ik nog steeds geweldig en loop samen met duizenden reizigers elke dag rond op het vliegveld. De inhoud van m’n stage past nog steeds erg goed bij me en vervelen doet het zeker niet. Soms lach je wel even om bepaalde processen, omdat alles niet zo snel en gemakkelijk loopt als in Nederland. M’n manager en ik zijn wel bezig om bepaalde processen aan te passen en te verbeteren, maar het is niet altijd makkelijk. Zo kunnen wij als Nederlanders er niet aan denken om geen internet te hebben, laat staan geen computer, laptop en tablet, maar hier is dat allemaal niet een van de normaalste zaken. Mensen overleven van het geld dat ze hier krijgen en nu pas heb ik door hoe de welvaart hier in elkaar zit. Mijn collega Mas, waar ik elke dag mee samen werk en het heel erg goed kan vinden, vertelt mij soms ook dat ze bepaalde dingen niet kunnen kopen omdat het geld op is. Een extraatje voor haar kinderen zit er dus niet in. Ik heb veel meer respect gekregen, mensen werken hier 6 dagen in de week, soms wel 16 uur per dag en het salaris is maar 1/4e van wat wij als een full time medewerker zouden verdienen. Het is natuurlijk wel zo dat alles hier een stuk goedkoper is, maar veel extra’s zit er voor de mensen hier niet in.

Verder heb ik ondertussen alweer wat weekend tripjes mogen maken, waarbij Lang Tengah als eerste op het lijstje stond. Waaauw wat een geweldig eiland. Ik ben verliefd, verliefd op dit eiland. Het eiland had zachte (hele zachte) witte stranden, tropische bossen, geen toeristen(oke wij waren toeristen) en glashelder water. Op het moment dat je het water inliep zwom je eigenlijk meteen tussen de nemo visjes, in het begin een beetje eng, want whaaaa die beestjes bewegen zo om je heen, maar al snel raakte ik er aan gewend, zelfs zo snel dat ik ook tussen de haaien aan het zwemmen was. Als je het water in ging, stond je eigenlijk midden in het koraal, hierdoor zwommen er al kleine haaitjes langs je op het moment dat je net tot je knieën in het water stond. Ik had gehoord dat er ook grotere haaien waren te vinden, dus samen met mijn duikbril en gopro ging ik op avontuur. Zo enthousiast dat ik was om ze te vinden, zo eng ik het vond toen ik ze eenmaal langs me zag zwemmen. Opeens durf je even helemaal niks meer, mn lichaam was in shock en je weet even niet wat je moet denken, maar voor ik het wist gingen ze verder weg en bedacht ik me dat ik nog helemaal geen foto's of filmpjes had gemaakt, shiiiit charlie stel je niet zo aan! Mijn zwemkunsten kwamen te pas en voor ik het wist was ik achter een haai aan het zwemmen. Nou kun je je wel voorstellen dat een haai ietsjes sneller is dan ik met mijn ge-wel-dige zwemkunsten, maar aan de ene kant vond ik het een prettig idee dat de haai zo’n 10 meter van me vandaan was, ik kon weer even normaal adem halen. Na mijn avontuur heb ik vooral veel gerelaxt, zoals ik al zei er waren geen toeristen, oke wel een paar, maar niet zoveel… Sanne en ik hadden dus echt het gevoel alsof we op een onbewoond eiland zaten. De zondag hadden Sanne en ik de boot genomen naar Redang Island. Ook dit is een geweldig eiland, maar doordat Lang Tengah zoooo mooi was, viel dit eiland stiekem een beetje tegen, het water was mooi blauw, maar niet zo helder en in tegenstelling tot Lang Tengah liepen er hier wel duizenden toeristen rond. Al snel zeiden we tegen onszelf dat we ons niet zo aan mochten stellen, ons prinsessen attitude weggestopt en hebben we genoten van dit eiland. We bleven hier maar een paar uur, het was eigenlijk een tussenstop voordat we naar huis gingen, dus we mochten wel spreken van een zeer luxe tussenstop. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten zaten we in een massagestoel op het vliegveld te wachten op ons vliegtuig naar huis!

Buiten Lang Tengah en Redang Island heb ik ook nog mogen chillen in Phuket en Koh Phi Phi in Thailand, jaja wat een saai leven heb ik toch.. Ik had natuurlijk helemaal geen zin om naar Thailand te gaan, maar vanwege mijn visum moest ik wel..;) Elijn en ik kwamen op donderdagavond ik Phuket, wat een avond was dat.. En nee niet door de alcohol (was het maar door de alcohol) maar door de beestjes! Juist beestjes, beestjes overal! Beestjes op de grond, in ons bed beestjes in het hele gebouw.. Na 1,5 uur hostel kamers geïnspecteerd te hebben, zijn we doorgelopen naar een 4 sterren hotel. Hier hebben we heerlijk een nachtje geslapen en de ochtend erna namen we de ferry naar Koh phi phi, waar we na twee uur aankwamen. Oh jawel het was weer een wauw momentje. Totaaaal weer anders dan de eilandjes in Maleisie. Ander water, rotsen om je heen en een totaal andere sfeer. We werden met een bootje opgehaald om naar ons resort te gaan, wat een luxe! Onze kamer/huisje zat midden op een berg en we hadden een uitzicht waar u tegen zegt! Al snel waren we erachter dat koh phi phi een eiland is van de buckets met alcohol, bier, alcohol en nog meer buckets met alcohol.. Je kunt je dus wel voorstellen hoe onze avonden verliepen. Onze eerste avond hadden we het zo naar ons zin met de buckets, dat we de volgende ochtend het erg moeilijk hadden met Hilde op te halen. Hilde kwam speciaal uit Bangkok om ons weer een weekendje te zien, maar ons warme welkom comité was niet meer zo warm en welkom.. Maaaar voor ik het wist stond Hilde op mijn bed te springen en was alles weer van ouds. Het was super om der weer te zien na 2 maanden, maar meteen ook weer zo normaal. Opeens lagen we daar met z’n 3e op het strand in Thailand, te praten over van alles en nog wat, just like the old days. Helaas vloog de tijd voorbij en moesten we na een avond feesten en een ochtend uitkateren ook weer afscheid nemen. Nadat we Hilde op de ferry hadden gezet, besloten Elijn en ik iets actiefs te doen, op naar Koh phi phi hill, met een temperatuurtje van ongeveer 32 graden en volle zon. Met ongeveer 5(misschien wel 10) tussenstops en veel zweet waren we er. Wat een mooie plek, op een punt kon je beide stranden zien, een licht blauwe zee met strand en aan de andere kant een donkere blauw zee met strand tussen de bergen in! Het was zeker het mooiste wat we gezien hadden dat weekend, wantja buckets zijn leuk, maar erg indrukwekkend zijn ze natuurlijk niet… Ook voor ons kwam er een eind aan koh phi phi en voordat we naar KL terug vlogen hadden we nog een volle dag op Phuket. Samen met onze vriend, coole muziek en zijn tuk tuk zijn we naar de big buddha geweest. Het was me een ritje, maar we hebben er volop van genoten. Het verkeer in Thailand is totaal anders en dat is denk ik het enige leuke wat Phuket te bieden heeft. Verder is Phuket heeeeeel erg toeristisch, zo erg dat we het een stuk minder leuk vonden. Maar been there done that en we hoeven er nooit meer naar toe.. Oke zo dramatisch was het nou ook weer niet, maar ik vind Bangkok bv duizendmaal leuker dan Phuket, maar ook hier kom je pas achter als je er geweest bent!

Helaas kwam aan al het leuks weer een eind en zijn we nu weer verder aan het dromen naar de volgende tripjes die gaan komen..

dikke kus en tot snel… Just kidding, tot over 5,5 maanden..